De trap met voe­ten ge­tre­den

De trap met voe­ten ge­tre­den

Trappen: ik neem ze graag. Het is vaak de grandeur die je mist als je de lift neemt, en je beweegt er meer door. Maar met tijd en wijle zijn trappen ook mijn grootste vijand. Een pleidooi voor toegankelijke trappen.   Verraderlijk Ik had het gisteren nog: steile...
Een e­ten­tje voor de kost

Een e­ten­tje voor de kost

Zelfs voor regionale edities als Dagblad Zaanstreek en Dagblad Waterland kom je als freelance journalist op plekken die minder alledaags zijn dan je denkt. Een paar weken geleden kreeg ik een appje van de chef of ik wilde aanschuiven voor een diner. Een aanbod dat ik...
Wie het klei­ne niet eert, is het gro­te niet weerd

Wie het klei­ne niet eert, is het gro­te niet weerd

Als presentator droom ik van grote zalen. Het is een beetje als het uitverkopen van Carré als cabaretier. Dan voel je aan den lijve dat je iets belangwekkends staat te doen, dat je gearriveerd bent. Maar toen mijn neef mij om hulp vroeg, kwam ik erachter dat het daar...
Le­ven is im­pro­vi­se­ren

Le­ven is im­pro­vi­se­ren

Een aantal weken geleden besprak ik hier de film Presque. In dat blog vergat ik iets wat niet alleen mensen met Cerebrale Parese herkennen, maar eigenlijk alle mensen met een handicap of chronische ziekte. Namelijk de noodzaak tot improvisatie – en het gebrek...
Ga naar de inhoud