Voor een klus als dagvoorzitter werd ik van de week gevraagd of ik een energizer tussendoor wilde verzorgen. Dit wordt vaak gedaan tijdens bijeenkomsten en kan verschillende doelen hebben. Hoewel dit onderdeel van mijn vak is, ben ik er geen fan van. Liever doe ik geen energizer, en er is nog geen opdrachtgever die dat gemist heeft.
Zo ver mogelijk
Het woord geeft het al aan: energizers kun je inzetten om de deelnemers van een bijeenkomst energie te geven. In deze zin zijn het vaak oefeningen waarbij de deelnemers aan het bewegen worden gezet. Energizers kunnen ook andere doelen hebben. Zo kun je de concentratie verhogen door bijvoorbeeld een zaal heel stil te laten luisteren naar omgevingsgeluiden, liefst zo ver mogelijk van hen vandaan. Of je kunt een energizer, in dit geval eerder een warming-up, aan het begin van de bijeenkomst gebruiken om de creativiteit te vergroten. Een bijeenkomst is het leukst als ‘ie inspirerend is, en door de deelnemers op een onalledaagse manier met elkaar aan het werk te zetten, kun je een andere draai geven aan hoe de deelnemers nadenken over een bepaald onderwerp.
Yoga
De meeste energizers hebben echter iets geforceerds, en vaak is er geen logisch verband met de bijeenkomst. Veel energizers hebben ook tot doel je uit je comfortzone te halen. Ik zie het al helemaal voor me: heb je een zaal vol serieuze toezichthouders om te praten over iets belangwekkends als klimaatverandering, en dan moeten ze na de pauze ineens aan yoga doen. Ik zou me als deelnemer schamen als ik gedwongen wordt zoiets uit te voeren. Het mag dan iets oer-Hollands hebben dat je weer even met beide voeten op de grond wordt gezet, al is dit dan het neveneffect, je verliest wel ineens je zelf-aangemeten waardigheid. En dat kan soms minder comfortabel zijn dan gewenst.
Tóch blij
Toegegeven, soms kom je er niet onderuit en sommige energizers hebben ook wel wat. Zo kun je er in eerste instantie weerstand tegen voelen met iemand te gaan praten die je nog niet kent omdat de dagvoorzitter je dat opdraagt. Maar als diegene vervolgens ontzettend veel raakvlakken met je blijkt te hebben, ben je uiteindelijk tóch blij dat je ertoe aangezet bent met diegene in gesprek te gaan. Zodoende is het netwerkdoel van de bijeenkomst al in de eerste minuten van de dag bereikt. En soms is het ook fijn even helemaal tot jezelf te komen voordat je weer de verbinding met de ander aangaat. Gewoon, omdat je dan nét iets bewuster met de bijeenkomst omgaat. Energizers bestaan niet voor niets, en een oefening tussendoor kan voor verrassende momenten zorgen.
Niet zo happig
Maar als ik gevraagd wordt een energizer te organiseren om het publiek weer energie te geven, ben ik meestal niet zo happig. Want kennelijk is er dan in het verleden een bijeenkomst niet helemaal goed gegaan. Ik ben er namelijk van overtuigd dat als je de inhoud van een bijeenkomst zelf verrassend en interessant houdt, je geen energizer meer nodig hebt. Stel dat ik een congres van een hele dag voorzit, dan heb ik aan het begin en na de lunch ervan standaard een paar minuten ingeruimd om iets van stand-up te doen met het onderwerp. Dan kan het gaan om iets dat me opvalt, of iets dat ik zelf ervaren heb. Wanneer ik daarnaast ook tussendoor gebruikmaak van onverwachte humor, houd ik het publiek scherp en zorg ik ervoor dat de energie erin blijft.
