Precies een jaar geleden zat ik in zak en as. Maar wat graag keek ik uit naar opdrachten als dagvoorzitter, alleen: ze waren er niet. Dit jaar liggen de kaarten anders en ik vertel je graag hoe ik dat heb gedaan.
Het is een van de nadelen van het ondernemerschap: je moet elke keer maar weer nieuwe klussen zien te krijgen. Als je die niet hebt, heb je geen werk en geen inkomen. Naast de zomermaanden is vooral de maand januari een vacuüm voor ZZP’ers. Net als consumenten hebben ook organisaties dan net een paar dure maanden achter de rug en doen het rustig aan. Vorig jaar was dat bij mij duidelijk te merken. Ik liep met mijn ziel onder mijn arm maar te wachten op nieuwe opdrachten. Want ik kan niet lang zonder een podium, dat is bij mij een levensbehoefte, en ik kan niet lang stilzitten. Ik belde ter geruststelling een al gearriveerde dagvoorzitter die ik eens gezien had, en hij gaf mij een belangrijke eye-opener.
Mailtjes, heel veel mailtjes
Mensen moeten je namelijk wel eerst kennen voordat je opdrachten krijgt. En dat heb ik het afgelopen jaar wel gemerkt. De meeste opdrachten die ik lopende 2022 kreeg, kwamen namelijk voort uit opdrachten die ik eerder had gehad. Dat is dan wel weer het voordeel van het werk van dagvoorzitter: je volgende opdrachtgever zit met een beetje geluk al in de zaal. Toch waren dat nog niet zoveel opdrachten dat ik daar volledig van kan leven, wat uiteindelijk wel mijn grootste wens is. Ik besloot een truc die ik eerder op kleine schaal had toegepast, deze keer in een bulkvorm uit te voeren. Als andere organisaties mij niet kennen, dacht ik, dan moeten ze mij léren kennen. Ik besloot mailtjes te sturen, heel veel mailtjes.
Uniek verhaal
Wie denkt dat koude acquisitie geen zin heeft, heeft het mis. Alleen: je moet met een uniek verhaal komen. Ik schreef een mail waarin ik kort mijn leven beschrijf en waarin ik mij presenteer als ervaringsdeskundige dagvoorzitter. Ik verstuurde die naar organisaties waarvan ik dacht dat die weleens een bijeenkomst over inclusie en toegankelijkheid organiseren, deels gebaseerd op de opdrachten die ik al gehad had. Ik bracht er steeds meer systematiek in: alle onderwijsinstellingen, alle ziekenhuizen. Halverwege legde ik een overzichtelijk excel-bestand aan om in een oogopslag te zien wie van de honderden organisaties wel al gereageerd had en wie ik nog een herinnering moest sturen. De reacties varieerde van ‘geen interesse’ tot ‘we hebben verschillende bijeenkomsten waar we nog een dagvoorzitter voor zoeken’.
Een paar opties
In de maanden vlak voor de luwe januarimaand heb ik er ook weer een zooitje mails uitgedaan. Ik weet inmiddels dat een dagvoorzitter soms al maanden van tevoren geboekt wordt. Het werpt zijn vruchten af. Zo heb ik een paar kennismakingsgesprekken staan en zelfs al een paar opties. Oké, ik geef toe: januari is nog steeds een stille maand waarin ik maar wacht opdat alles weer gaat draaien. Maar in tegenstelling tot vorig jaar heb ik over het hele jaar toch al een aantal opdrachten staan. De ene komt voort uit een eerdere opdracht, de andere uit die nieuwe acquisitie. En of het nu komt omdat mensen mij nu kennen, of dat het ook gewoon post-corona is: ik kan uitkijken op een jaar met weer mooie opdrachten. Dat maakt mij positiever dan een jaar geleden.
