Als ondernemer kun je datgene doen wat je het liefst wil en wanneer je maar wil. Toch heeft elk voordeel een nadeel: het leven van een ondernemer is grillig en onvoorspelbaar. Ik heb de neiging om zekerheid te zoeken. Dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben. Tegelijkertijd moet ik mezelf ertoe dwingen focus te houden. Afgelopen week leidde dit alles bij mij tot een moeilijk besluit.
Niet realistisch
Het zal je niet ontgaan zijn: vorige week waren er gemeenteraadsverkiezingen. Als kandidaat-raadslid liep ik een campagne voor toegankelijkere en inclusievere gemeente. Ik zag mezelf al helemaal zitten in die raadszaal: debatten voeren, kritische vragen stellen én ervoor zorgen dat iedereen zich thuisvoelt in gemeente Zaanstad. Woensdagavond kwam dan na lang wachten de uitslag. In plaats van dat we gewonnen hadden, hadden we verloren. Die raadszetel was verder weg dan ooit! Voor de verkiezingen wilde ik nog wel als steunfractielid optreden in de hoop dat iemand tussentijds afhaakt en ik alsnog volledig raadslid word. Maar met deze uitslag was dit scenario niet realistisch meer. De vraag was of ik dan vier jaar lang steunfractielid wilde worden.
Aangenomen voor een baan
In dezelfde week besloot ik in een dood uurtje allerlei zorginstellingen en belangenbehartigers te mailen of ze nog een dagvoorzitter zochten voor een bijeenkomst. Van een aantal kreeg ik positieve reacties terug (‘Wat leuk dat je ons mailt!’) en er kwamen meteen een paar mooie kansen binnen. Dat maakt me elke keer weer blij. Wanneer mensen me graag willen inhuren, voelt dat net alsof ik aangenomen word voor een baan. Het beroep van dagvoorzitterschap is me zo leuk, dat ik dat zo vaak mogelijk wil doen. Ik sta namelijk graag op het podium om een zaal te informeren en te vermaken, en het voelt ongelofelijk dat ik daarmee mijn geld kan gaan verdienen. Gáán, want net zoals elk andere beginnende ondernemer ben ook ik nog niet op het punt dat ik er volledig van kan leven.
Signalen missen
De politiek is een mooi vak waarin je écht iets voor mensen kunt betekenen. Met mijn kennis over argumentatie en debat en mijn wil om een boodschap te verkondigen, is de raadszaal een plek waar ik tot uitdrukking kom. Tegelijkertijd is het raadslidmaatschap een baan en dus vier jaar lang een vaste inkomstenbron die goed te combineren valt met andere werkzaamheden. De politiek vraagt alleen je volledige aandacht. Je kunt het niet half doen, want dan mis je signalen die van belang kunnen zijn voor je eigen betoog. In principe prima, dat hoort er ook bij, maar als steunfractielid ligt de balans tussen de kosten en de baten wel anders dan bij een raadslid. Rationeel zou je kunnen zeggen dat dat de investering is om over vier jaar dan wel volledig raadslid te worden.
Niet beschikbaar
Maar mijn gevoel zei afgelopen week wat anders. Dat ziet namelijk het absolute plezier dat ik ervaar in de rol van dagvoorzitter. En dat ziet ook dat dat heel groot kan worden, maar dat ik daar dan nu vol voor moet gaan. En dat lukt alleen maar als ik dáár de focus op leg – en dus niet op de politiek. En zo besloot ik na veel wikken en wegen mezelf niet beschikbaar te stellen als steunfractielid. Doodeng vind ik het, kiezen voor iets waarvan ik niet kan weten welke omvang dat precies gaat krijgen en wanneer ik daar echt op kan bouwen. Maar ik weet wel dat als ik het nu niet doe, ik mijn gevoel voorbijga en ik een opening voorbijloop die weleens een mooie toekomst kan geven.
Wie biedt?
Succesvolle ondernemers doen dingen die ze écht leuk vinden en volgen de weg die het ondernemerschap van ze vraagt. Gelukkig heb ik nu nog de ruimte om mijn eigen eenmanszaak op te bouwen. Straks sta ik op een ander punt in mijn leven en is die ruimte er veel minder. De politiek kan wachten, maar de droom dient zich aan om gerealiseerd te worden. Dus hier ben ik: dagvoorzitter Thijs de Lange. Wie biedt?
