Zelfs voor regionale edities als Dagblad Zaanstreek en Dagblad Waterland kom je als freelance journalist op plekken die minder alledaags zijn dan je denkt. Een paar weken geleden kreeg ik een appje van de chef of ik wilde aanschuiven voor een diner. Een aanbod dat ik tot dan toe voor onmogelijk had gehouden. Dat stelde me tegelijkertijd voor journalistieke dilemma’s.
Strijken
Mijn dag had ik tot dan toe anders voorgesteld. Ik stond nog rustig te strijken voor ik mij zou verplaatsen naar het Wapen van Landsmeer voor een fotoherkenningsmiddag. Zo’n typisch regionaal item: onder het genot van een drankje zit een café vol ouderen oude foto’s van Landsmeer door te bladeren op zoek naar gezichten die ze kunnen identificeren. Ik hou daarvan, vaak heb je dan met makkelijke praters van doen en voor je het weet heb je genoeg materiaal voor je artikel. Omdat je bij zoiets niet te vroeg wil komen, had ik nog tijd over om te strijken. Totdat dat appje van de chef kwam. Of ik wilde mee-eten bij het presentatiediner van de kerst-Allerhande. Tuurlijk! Dat sloot alleen wel precies op de andere klus aan. Strijkijzer uit, schoenen aan en hup op pad!
Hilarisch
En zo moest ik me na een gezellig cafébezoek omzetten naar een meer representatieve houding. In een tot kerstsfeer omgetoverd gebouw op het Hembrugterrein werd ik samen met andere journalisten en influencers door een vierkoppig koor en een delegatie van Albert Heijn ontvangen. De avond begon al hilarisch met het uittesten van het welkomstdrankje. We kregen namelijk een (in mijn geval alcoholvrij) glas prosecco, waarbij het de bedoeling was een kleine suikerspin erin te laten oplossen, zodat er glitters in de prosecco zouden verschijnen. Wat er volgde was een avond vol met paarse bloemkool, in gouden glitters gespoten gestoofde peertjes en zachtgekookte biet die voor een veganistische steak moest doorgaan. Dit alles vakkundig ingeluid met een presentatie door de chef van de Allerhande die met ons de (deels door Albert Heijn geplugde) trends doornam.
Slaatje
Voor de kritische lezer: dit is geen door Ahold Delhaize gesponsord blog. En dat is precies het dilemma dat ik de volgende dag als journalist had. Als freelancer wil je uit zoiets toch een slaatje slaan. Alleen: hoe schrijft je over zo’n marketingstunt zonder dat het meteen een advertorial wordt? Een gelegenheid om eens even kritische vragen te stellen is het niet. Je kunt dus alleen afgaan op wat zij vertellen en wat je als genodigde zelf ervaart. Dan nog kun je alle kanten op. Je kunt een verslag geven van een aantal gerechten die je geproefd hebt en die de moeite van het koken waard zijn. Of je kunt je meer focussen op de trends die Albert Heijn uit haar klantonderzoek heeft gehaald.
Tien euro
Ik besloot me te focussen op dat laatste. Daar was de saillantste informatie te halen. Door de quotes tot een feitelijk minimum te beperken en in mijn woorden iets van distantie te leggen tussen mij als journalist en Albert Heijn, heb ik gepoogd een zo neutraal mogelijk artikel te schrijven. Want laten we eerlijk zijn: dat Albert Heijn het mogelijk maakt een kerstdiner van tien euro per persoon inclusief wijn(!) op tafel te zetten, is natuurlijk nieuws. En het feit dat het hier een Zaans concern betreft die de presentatie op Zaanse grond houdt, maakt het item relevant voor Dagblad Zaanstreek. Zo had ik niet alleen een heel gezellige avond met vakgenoten van andere media, maar had ik ook weer wat inkomen vergaard.
