Een paar weken geleden liet ik zien dat een dagvoorzitter niet alleen voor de schermen actief is. Dat geldt niet alleen voor de dag zelf, een goeie dagvoorzitter is ook inhoudelijk bij de voorbereidingen betrokken. Maar dan als uiterst kritische programmamaker.
Toen ik net begon als dagvoorzitter, sprak ik een collega die ik in een andere rol toevallig ontmoet had. Zij vertelde dat je je als dagvoorzitter ook kunt scholen tot programmamaker. Hoe dan, dacht ik, wat weet ik dan over het maken van programma’s? Nu ik een tijdje bezig ben begrijp ik beter wat ze daarmee bedoelde. Als presentator van bijeenkomsten kom je veel verschillende programma’s tegen. Doordat je een spil in het web bent, voel je als dagvoorzitter het beste aan wat werkt in een programma en wat niet. Die ervaring kan ik vervolgens weer inzetten bij nieuwe klussen. Bijvoorbeeld door als adviseur op te treden wanneer een opdrachtgever bezig is een nieuw programma te ontwerpen. Niet alle opdrachtgevers benutten die ervaring.
Steigers
Het liefst word ik ingevlogen als het programma in de eerste steigers staat. Dan heeft de opdrachtgever als het goed is al een beetje nagedacht over het doel van de bijeenkomst, maar is er nog genoeg ruimte om in het programma te schuiven. Zodoende kan ik met frisse ogen op alle slakken zout leggen. Ik wil het hele programma namelijk kunnen verkopen aan het publiek, en dat kan alleen als alles ook echt een doel dient. Meer dan eens maak ik mee dat er al een wethouder is uitgenodigd of een bepaald onderdeel écht niet geschrapt kan worden. Dat is jammer, want dan is er vaak gedacht in termen van poppetjes en is er weinig ruimte meer om kritisch te kijken naar of dat middel inderdaad het doel heiligt, in plaats van andersom.
Waarom?
Ik vertelde eerder al over het belang van interactie met het publiek. Tijdens de bijeenkomst is het publiek uiteindelijk de baas. Niet alleen wil je in je programma genoeg tijd hebben om dat publiek – waar je doorgaans heel veel kennis en antwoorden kunt halen – aan het woord te laten, je programma moet voor hen ook volstrekt logisch zijn. Als het publiek niet snapt waarom je in een bijeenkomst doet wat je doet, verlies je dat publiek en is je congres voor niets geweest, gechargeerd gezegd. Ik zie het in de voorbereiding als dagvoorzitter als mijn taak om het publiek te vertegenwoordigen. Waarom krijgen we nu een filmpje te zien? Waarom eerst een panelgesprek en niet eerst een spreker? Met welke boodschap moet het publiek naar huis gaan?
Overhoop
Ik vind het soms best spannend om bij een opdrachtgever dit soort gesprekken te voeren. Het is natuurlijk ook een dingetje. Je hebt een leuk programma bedacht en ineens komt iemand van buiten je plan overhoop gooien. Ik hoop dan altijd dat de opdrachtgever snapt dat we hetzelfde doel nastreven. We willen allebei een spetterend programma hebben waar mensen na afloop nog lang aan zullen denken. Als ik van elk onderdeel, hoe klein ook, snap waarom dat op dat moment in het programma staat, weet ik waarom ik dat sta te verkopen. Zodoende presenteer ik het programma als een soepel lopende trein die in een mooie vaart van begin naar eind gaat. Het publiek kan zich vervolgens vol vertrouwen laten meevaren door de dag heen, wat leidt tot een fijne bijeenkomst.
