Nadat ik een paar weken geleden had besloten mij voornamelijk te focussen op het dagvoorzitterschap, heb ik allerlei organisaties mijn diensten aangeboden. Ik kreeg een aantal positieve reacties. Andere organisaties gaven aan geen dagvoorzitter in te huren, omdat ze dit intern al regelen. Vaak is dan een bestuurslid de presentator van dienst. Het lijkt ook zo’n makkelijk beroep, dat dagvoorzitterschap. Je vliegt erin als het programma al rond is en je praat de boel een beetje aan elkaar. Hier en daar stel je wat vragen aan mensen, maar ook dit is van tevoren al uitgekookt. Toch moet je dit als organisatie niet willen. In dit blog vertel ik je waarom.
‘Knulletje’
Ten eerste moet je als presentator wat afweten van het theatervak. Het podium is al mijn hele leven mijn tweede thuis. Als ‘knulletje’ stond ik in de woonkamer al op te treden voor een imaginair publiek en vanaf mijn negende werd dat imaginaire publiek ingeruild voor een echt publiek. In de jaren die volgden stond ik op de bühne als conférencier, dichter én presentator. Daardoor weet ik hoe je een opkomst neerzet, hoe je de aandacht van het publiek vasthoudt en hoe je een publiek aan het lachen krijgt, kortom: hoe je mee-ademt met een zaal mensen. Die ervaring maakt dat ik zelfverzekerd op het podium sta. Hierdoor raak ik niet direct in paniek als de dingen anders verlopen dan ik van tevoren verwacht had, wat met enige regelmaat gebeurt met niet-geoefende sprekers. Sterker nog: in de momenten van improvisatie ben ik het sterkst, omdat ik weet wat improvisatie vraagt.
Ambassadeur
Ten tweede heb je met een dagvoorzitter een ambassadeur van het publiek tijdens je voorbereiding. Zo stel ik kritische vragen over het programma, met als doel dat zo energiek en afwisselend mogelijk te maken voor degenen voor wie het bedoeld is. Doordat ik op een relatief laat moment in de organisatie van een bijeenkomst invlieg, kan ik met frisse ogen naar de zaak kijken. Dat kan voor inzichten zorgen waar mensen die al maanden bezig zijn met dat programma helemaal niet aan gedacht hadden. Je kunt bijvoorbeeld denken dat het fijn is een panelgesprek van een halfuur te hebben, omdat je dan lekker de diepte in kunt gaan. Maar vaak bereik je met een kwartier ongeveer hetzelfde. Het voordeel van een korter gesprek is dat het to-the-point blijft en het publiek daardoor geboeid blijft.
Drie dingen tegelijk
Daarnaast weet een dagvoorzitter als geen ander hoe je een programma uitvoert. Op de dag zelf zorg ik als dagvoorzitter ervoor dat er een fijne sfeer ontstaat aan het begin van de bijeenkomst. Vervolgens zorg ik ervoor dat de programma-onderdelen de waarde krijgen die ze verdienen. Wanneer ik iemand anders interview, ben ik met drie dingen tegelijk bezig. Ik hou de tijd in de gaten, ik laat mijn voelsprieten uit bij mijn publiek en ik blijf goed luisteren naar mijn gesprekspartner. Want wie weet zegt diegene wel iets kleins in een bijzin dat erg interessant is en waar ik op moet doorvragen. Wanneer het publiek na de deelsessies weer terugkomt in de zaal, zorg ik ervoor dat ik mijn focus heb bij het voortzetten van het programma en ik weer kan openen met iets van humor zodat de energie erin blijft.
Paralelle wereld
Met een dagvoorzitter kun je je als organisatie wat ontzorgen en ben je verzekerd van een succesvolle bijeenkomst. Zo hoeft het bestuurslid zich tijdens de bijeenkomst niet druk te maken over wat te zeggen als de zaal na de pauze weer gevuld is, maar kan diegene zich volop focussen op de relaties die in dat publiek zitten. De dagvoorzitter regelt ondertussen wel dat voor het interview straks de puntjes op de i staan door nog een keer met de volgende spreker de vragen door te lopen. Het inhuren van een dagvoorzitter mag dan begrotelijk zijn, je krijgt er ervaring en professionaliteit voor terug. En laten we eerlijk zijn: een bijeenkomst valt of staat met een goeie presentatie. Zo, dan is het nu tijd om nog wat verder te lezen over het vak van dagvoorzitter. Want dat het een vak is, dat moge inmiddels wel duidelijk zijn.
