Afgelopen maand had ik als dagvoorzitter een opdracht bij twee verschillende ministeries. De ingrediënten waren hetzelfde: een zaal met verschillende stakeholders, een thema rondom mensen met een beperking, en een bewindspersoon. Maar de bijeenkomsten vroegen van mij telkens iets totaal anders.
Inmiddels lig ik als dagvoorzitter aardig prominent in de kaartenbak van verschillende ministeries. Dat leidt ertoe dat ik er soms in een week een paar aftik. Telkens heeft het thema van de bijeenkomst iets met mensen met een handicap te maken. Daar heb ik als dagvoorzitter immers mijn specialisatie van gemaakt. En afgelopen maand waren het ook nog eens twee bijeenkomst met ongeveer een even divers publiek – mensen met een handicap zelf, mensen die professioneel met mensen met een handicap werken, belangenbehartigers, beleidsmakers, en ook een bewindspersoon. Saai, zou je denken. Maar niets is minder waar, want de twee bijeenkomsten waar ik het over heb vroegen totaal iets anders van mij als dagvoorzitter.
Razende reporter
De eerste bijeenkomst was op 6 mei bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. In september was ik al gevraagd om een bijeenkomst te leiden die een eerste input zou geven voor een nieuw actieplan toegankelijk stemmen, en nu was die input verwerkt en was het tijd om dat actieplan te presenteren. Ik dacht van tevoren mee over het programma en ik zorgde ervoor dat ik de hoofdlijnen uit dat actieplan scherp had. In een klein zaaltje van The Hague Conference Centre New Babylon in Den Haag gingen verschillende panels met de zaal van zo’n vijftig man met elkaar in gesprek over wat zo’n actieplan betekent en wat we ermee gaan doen. Als een razende reporter liep ik de zaal door om het publiek te laten reageren op de mensen in de panels. Het programma was kort en krachtig en na een paar uur volgde een bruisende borrel.
Knipoog
Zes dagen later stond ik in 1931 Congrescentrum in Den Bosch, een groot congrescentrum dat ook weleens door partijbijeenkomsten wordt afgehuurd. Mijn opdracht was om een congres rondom de Toekomstagenda zorg voor mensen met een beperking van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport te leiden. Een zaal van zo’n 400 man en nog honderd kijkers online nam ik mee in een afwisselend programma van inspirerende voorbeelden, ludieke bijdragen en beleidsmatige vergezichten. Zo’n grote zaal vraagt erom dat je duidelijk en helder communiceert. Zo zorg ik ervoor dat men achterin de zaal betrokken blijft. Daarnaast vind ik het belangrijk ook af en toe een knipoog aan de mensen online te geven. Ik kon leunen op een productieleider en een groot audio-visueel team, en ik waande me even de talkshowhost. Aan het einde van de dag reed ik moe maar voldaan weer terug naar huis.
Scherp
Zo zie je maar: ook als je je als dagvoorzitter specialiseert op een bepaald thema en daarin vergelijkbare opdrachtgevers hebt, kun je evengoed afwisselend werk verwachten. Juist die afwisseling maakt het dagvoorzitterschap voor mij leuk. En het houdt me scherp, waardoor ik altijd iets heb om mijn presenteren weer verder mee te ontwikkelen.
