Het gros van de mensen is in loondienst. Zodoende heb ik lang het idee gehad dat ik ook in loondienst moet werken. Dat leidt tot een stabiel inkomen, weinig zorgen en een gegarandeerd pensioen. Laat ik eerlijk zijn: ik kom net kijken op de arbeidsmarkt. Maar de baantjes die ik tot nu toe heb gehad, gaven mij niet het plezier dat ik heb als ik aan het ondernemen ben. Dat had ik ook wel kunnen weten, en wel hierom.
Levenslicht
Je kunt mij gerust een ondernemend type noemen. Als er iets georganiseerd moet worden, bemoei ik mij er graag mee. Zo vind ik het leuk om na te denken over het grotere plaatje. Geef mij een idee, en het werkpaard begint vanzelf te steigeren. Andere keren wil ik zelf iets creëren en zorg ik er met mijn pragmatische instelling voor dat het het levenslicht ziet. Zo heb ik geprobeerd mijn zelfgeschreven gedichten bij een uitgeverij uitgegeven te krijgen. Toen dat niet lukte, besloot ik deze dan maar in eigen beheer uit te geven. Ik liet de gedichten uitprinten op dik papier, en vroeg een bevriende boekbindster er een mooie, linnen kaft omheen te maken. Zo heb ik uiteindelijk twee dichtbundels op mijn naam weten te zetten, getiteld ‘Vrij’ en ‘Wij’.
Docenten
Maar ook mijn eerste bijbaantje was eigenlijk op freelance basis. Met een fietstaxi reed ik toeristen rond bij de Zaanse Schans. Ik kreeg een percentage van wat ik die dag omzette, waardoor ik probeerde zoveel mogelijk ritten te krijgen. Bleek er geen vraag te zijn, dan fietste ik na een paar uur weer terug naar de eigenaar, en koos ik eieren voor mijn geld. Toen ik van de middelbare school af ging, wilde ik de docenten graag iets teruggeven. Ik besloot een kort toneelstukje te schrijven. Hiervoor had ik wel twee andere spelers nodig, die ik vond bij twee leerlingen van de parallelklas. De samenwerking beviel zo goed dat we besloten samen met nog iemand een toneelgroep op te richten, dat de naam ‘Simpleton’ kreeg. Daarmee hebben we op verschillende festivals opgetreden, waaronder Into The Great Wide Open.
Vitaliteitsprogramma’s
Ik werk dus het beste als er een concreet idee is. Daarom ben ik liever niet in loondienst. Ik vind het een raar idee dat je eerst een vergoeding krijgt, en dan pas gaat nadenken over wat je daarvoor precies moet doen. Dat maakt mij heel onrustig. Ik heb namelijk het uitgangspunt dat voor wat iets hoort, en als ik dan niet kan leveren, voel ik mij net een pakezel. Eigenlijk wordt in loondienst het plezier uit werken gehaald. In plaats van dat je telkens overwinningen hebt van weer een nieuwe klus, zoals je dat als ZZP’er hebt, heb je telkens een schuld in te lossen. Want je krijgt betaald aan het einde van de maand, en wat heb je daarvoor dan gedaan? Om dat soort gevoelens weg te halen, worden er vervolgens vitaliteitsprogramma’s bedacht.
IJsje
Nee, geef mij maar het ondernemerschap. Dat mag dan wel spannend en onzeker zijn, ik kan dan wel precies doen waar ik blij van word. Er is geen baas die me zegt hoe laat ik op moet staan en wat voor werk ik dan moet verrichten. Tuurlijk, aan een klus zitten voorwaardes en deadlines verbonden, maar dat is vaak van korte duur, en daarna is er weer een natuurlijk moment om te kijken naar wat ik wil en wat ik daarvoor nodig heb. Daardoor ben ik in staat een afwisselend leven te leiden, zonder mezelf te verliezen. Sinds ik dat ontdekt heb, wil ik (voorlopig) niet meer terug. Want zeg nou zelf, wie wil er nou niet een leven waarbij je op dinsdagmiddag kan besluiten een ijsje te gaan halen?
