Kijkje in de keuken
Het leuke van het dagvoorzitterschap is dat je bij de meest uiteenlopende organisaties een kijkje in de keuken mag nemen. Je vliegt in als het geraamte voor een bijeenkomst al staat, waarna je je dit eigen maakt, om vervolgens op de dag zelf precies de juiste toon te kunnen slaan.
Afscheid voorzitter
Die toon is bij elke bijeenkomst net iets anders. Zo was ik eind oktober de presentator van het afscheid van Adriana van Dooijeweert bij het College voor de Rechten van de Mens. Tout belangrijk Nederland was daarbij aanwezig, van de nationale ombudsman tot de voorzitter van de Eerste Kamer. Adriana zou na haar afscheid weer het ambt van rechter bekleden. Ik vind het dan wel leuk om een beetje de spot te drijven met het publiek door te zeggen dat het toch beter is dat ze weer rechter wordt, want dat zij graag dingen gedaan wil krijgen en de politiek daar te veel een slangenkuil voor is. Om dan vervolgens te zeggen dat ik zelf politieke ambities heb.
Sporten met een beperking
Twee weken later sta ik in Reade, een revalidatiecentrum in Amsterdam, voor een groep sporters met een beperking die overgaan op een nieuwe aanbieder. Hier is het sentiment in de zaal heel anders, want ze moeten wennen aan een nieuwe situatie en hadden het liefst alles bij het oude gelaten. Dat is een gevoel dat ik als ervaringsdeskundige maar al te goed ken. Mijn lichaam is mijn mindere kant en ik heb het liefst dat situaties waarin mijn lichaam de hoofdrol speelt zo vertrouwd mogelijk aanvoelen, zodat ik mij lichamelijk wat kan ontspannen. Vlak voordat ik de informatiebijeenkomst bij Reade open, besluit ik dat te doen met een eigen anekdote.
Familietandarts
Jarenlang heb ik een tandarts gehad die de hele familie aan mijn vaderszijde behandelde. Een bezoek bij hem was nooit puur zakelijk, maar ook een vrolijk weerzien. De man wist met zijn karakter een vertrouwde omgeving te creëren. We reden er speciaal voor van de Zaanstreek naar Zandvoort. En toen ging hij ineens met pensioen. Nu werd ik verwezen naar een groepspraktijk waar ik de mensen niet van kenden. Daar werd ik zenuwachtig van. Maar na een paar bezoeken verdween dat ook wel weer, ik kwam erachter dat je zo’n vertrouwensband al vrij snel kunt opbouwen. Gewoon, omdat we allemaal mensen zijn en die mensen weten hoe ze een ander op hun gemak kunnen stellen.
Uitdagend en fris
Aan het einde van de informatiebijeenkomst ontstond er een welwillende sfeer, de sporters gaven de nieuwe aanbieder het vertrouwen dat het wel goed komt. En ook bij het afscheid van Adriana was de sfeer lekker ongedwongen. Of mijn bijdrage daaraan geholpen heeft, is altijd moeilijk te zeggen. Wat ik wel weet, is dat ik het ontzettend leuk vind telkens weer voor een andere groep mensen te staan en mijn bijdrage daaraan aan te passen. Die afwisseling houdt het werk uitdagend en fris.
